İlkokulda, köşe kapmaca oynadığım. Küsüp de, hemen barıştığım arkadaşlarım. Her dersi beden, müzik, resim istediğimiz. Hepsi birer birer öbür dünyaya gittiler. Orta okulda, futbol takımı kurduğumuz. Her öğretmene, lâkap taktığımız. En çok bahçe işlerini sevdiğimiz. Arkadaşlarım öbür tarafa göçtüler. Lisede, sevmek ve sevilmekti tek amacımız. Hayata, tozpembe ışıklarla baktığımız. Değerini bilmeden, para harcadığımız. Aşık arkadaşlarım öbür dünyaya göçtüler. Ailenin, yüksek okulda okuyan çocuğuyduk. Tok değil, yarı aç yaşardık. Öğretmenlerin, istediği gibi çalışamazdık. Çalışkanlar, tembeller toprak altına gittiler . Asker de, potinimi saklayan arkadaşım. Gözyaşımı mendiliyle silen dostlarım. Sen şişmanlama deyip, karavanamı yiyenler. Kefenden başka bir şey almadan gitmişler. Nüfus arttıkça ben yalnızlığa itildim. İzinsiz hep gittiler, dostlarım ve sevdiklerim. Unutup gittiler acılarını, üzüntülerini. Gidiş sırası bana geldiğini düşünüyorum. Yaşar ARIK